Πηγή Πληροφορίας:
Δρ Παρμενίων Ζησόπουλος Μαιευτήρας- Χειρούργος Γυναικολόγος
Σε σελίδα του Internet (http://www.saling-institut.de/), βήκα την παρακάτω ανακοίνωση, από το Ινστιτούτο περιγεννητικής Ιατρικής στο Bερολίνο, του οποίου προϊσταται ο πατέρας της περιγεννητικής ιατρικής Prof. E. Saling.
Το περιεχόμενό της, (όπωςτο μέτέφρασα το 1999 - τώρα έχει εμπλουτιστεί περισσότερο) που αφορά την πρόληψη των αποβολών προχωρημένων κυήσεων και την πρόληψη της προωρότητας, είναι πρωτοπαριακό και θα έπρεπε να επηρεάσει την θεώρησή μας σχετικά με τον τρόπο παρακολούθησης επιτόκων, που εφαρμόζουμε γενικώς μέχρι σήμερα.
Για τον παραπάνω λόγο θεώρησα σκόπιμο να το μεταφράσω. Ελπίζω κάποτε να βρεί γενικώτερο ενδιαφέρον.
Παρμενίων Ζησόπουλος, 25.8.99
Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου Saling και συνεργατών
''Αρχικά θα θέλαμε ν’ αναφερθούμε στην προïστορία του θέματός μας: Κοιτάζοντας κανείς τα προγράμματα συνεδρίων και την βιβλιογραφία των τελευταίων ετών στο θέμα της αιτιολογίας του πρόωρου τοκετού – τελευταίως ‘’πρόληψη προώρου τοκετού’’ – δημιουργείται η εντύπωση, ότι όλ’ αυτά ξεκίνησαν μόλις πριν λίγα χρόνια και μάλιστα με απαιτητικές ανοσoλογικές και βιοχημικές έρευνες, που φθάνουν πίσω σε συχνά αναφερόμενους συναδέλφους, π.χ. σαν τον Roberto Romero.(5)
Αυτές λοιπόν οι λεγόμενες νέες αντιλήψεις, είναι χωρίς αμφιβολία άκρως ενδιαφέρουσες και εμβαθύνουν τις ειδικές μας γνώσεις σχετικά με πολλές αλληλένδετες λειτουργικές σχέσεις και κυρίως με τέτοιες, που αφορούν τα προχωρημένα στάδια της όλης διαδικασίας πρόκλησης προώρων τοκετών.
Εδώ θα πρέπει να μας επιτραπεί το ερώτημα: ‘’Είναι όλ’ αυτά τα νέα συμπεράσματα τόσο αποφασιστικώς σημαντικά για τις πρακτικές-κλινικές χρήσεις στην πρόληψη των πρόωρων τοκετών και είναι πραγματικά τόσο καινούργια, σε ότι αφορά την λοιμώδη γέννεση της αιτιολογίας της προωρότητας;’’ Αυτό το αμφισβητούμε.
Προ 16 ετών, σε μιά περίοδο, όπου πουθενά στην βιβλιογραφία δεν υπήρχε μιά συγκεκκριμένη και πειστική απόδειξη, ότι οι ανιούσες λοιμώξεις αποτελούν την κύρια αιτία για αποβολές προχωρημένης κυήσεως και για προωρότητα, δημοσιεύσαμε τις ‘’Νεες αντιλήψεις περί αιτίων της αποβολής και προωρότητας και την πρακτική εφαρμογή της πρώιμης και πλήρους σύγκλισης του τραχηλικού στομίου’’, καθώς και τα πρώτα καλά αποτελέσματα της εφαρμογής της.(6)
Οκτώ χρόνια αργότερα, τα θαυμάσια αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν σ’ ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό ασθενών.(7)
Ετσι, ήδη στην αρχή της δεκαετίας του 1980 διατυπώσαμε την βασική διαπίστωση, ότι οι ανιούσα λοίμωξη είναι - με απόσταση από τις άλλες αιτίες - η πιό συχνή αιτία της προχωρημένης αποβολής και του προώρου τοκετού.
Το τονίζουμε αυτό τόσο, επειδή σ΄αυτή την πραγματικότητα στηρίζονται σήμερα τα καλλίτερα ενδεδειγμένα έγκαιρα μέτρα, που πράγματι με απλούστατα μέσα, προλαμβάνουν προχωρημένες αποβολές και προωρότητα.
Mερικές φορές αποκομίζουμε τη εντύπωση, ότι μια ομάδα συναδέλφων επικεντρώνεται τόσο πολύ στην καθ’ όλα κατανοητή γοητεία απαιτητικών βιοχημικών και ανοσοβιολογικών εξετάσεων, ώστε πολύ βασικά πράγματα, χρήσιμα στην φροντίδα των επιτόκων μας, δεν προβάλλονται αρκετά.
Αλλοι συνάδελφοι πάλι, δεν μπορούν να αποχωριστούν από την ξεπερασμένη πλέον παράδοση, όπως έγινε πρόσφατα στην συζήτηση στρογγυλής τραπεζης για το ίδιο θέμα στο τελευταίο συνέδριο Μαιυετικής και Γυναικολογίας στην Δρέσδη.(10)
Εκεί συζητήθηκε διεξοδικώς η τοκόλυση, που σαν μέτρο για την παρεμπόδιση της προωρότητας - σύμφωνα με τις σύγχρονες ατνιλήψεις - δεν θεωρείται πλέον αποτελεσματικό (χαρακτηρίστηκε μάλιστα σαν «obsolet!», δηλαδή μη αξιόπιστο, μη επιστημικό), καθώς και για άλλα ελάχιστα ρεαλιστικά και ελάχιστα εφαρμόσιμα μέτρα.
Το κύριο πρόβλημα, δεν μπήκε καν σε συζήτηση. Και αυτό είναι ακόμη πιό λυπηρό, μιά και υπάρχουν στην διάθεσή μας σοβαρές, απλές – για μερικούς ίσως πολύ απλές – και σαφώς δραστικές λύσεις.
Και τώρα στι θέμα μας:
Σχετικά με την μείωση του ποσοστού προώρων τοκετών και να για να υπογραμμίσουμε την ανάγκη, ότι κάτι πρέπει να συμβεί, βρήκαμε στοιχεία στην πρρόσφατη βιβλιογραφία των παιδιάτρων.
Ενώ λοιπόν εκφράζονται πολλοί έπαινοι, που μονόπλευρα αναφέρονται στα χαμηλά ποσοστά της περιγεννητικής θνησιμότητος στην χώρα μας και επανειλημένα γίνεται αναφορά από νεογνολόγους σε θεαματικές περιπτώσεις επιβίωσης ιδιαιτέρως μικρών προώρων εμβρύων, (που επιδεικνύονται και στην τηλεόραση), υπάρχει ελάχιστη κριτική σχετικά με το τελικό τίμημα όλων αυτών των προσπαθειών,
Σύμφωνα με νεώτερες έρευνες των Riegel και συνεργατών, η συχνότητα ελαφρών μέχρι πολύ σοβαρών συνεπειών σε παιδιά ηλικίας 4 ετών, που γεννήθηκαν ελιποβαρή (βάρρος κάτω από 1500γρ) και χρειάστηκαν κλινική παιδιατρική αντιμετώπιση, είναι τρομακτικά υψηλή.(4)
Τό είδος της βλάβης φθάνει
από περιορισμό υου λεξιολογίου, της οπτικοκινητικής ένταξης, διαταραχές όρασης και ακοής,
μέχρι την επιληψία και την πάρηση κεντρικής αιτιολογίας.
Σε σύγκριση με έναν μέσο όρο κατοίκων της Νότιας Βαυαρίας, η ολική συχνότητα βαριών συνεπειών ανέρχεται σε 30%, αντί για 2%. του γενικού πληθυσμού !
Το 1994 οι Hack και συνεργάτες επανεξέτασαν παιδιά που γεννήθηκαν πολύ μικρά(από 750-1500 γρ), καθώς και άκρως ελιποβαρή έβρυα(κάτων των 750 γρ). (2)
Σαν ομάδα σύγκρισης, χρησιμοποιήκαν παιδιά που γεννήθηκαν στην πιθανή ημερομηνία τοκετού.
Τα αποτελέσματα δείχνουν, με ποιά υψηλά ποσοστά βλαβών ( που αφορούν μείωση του δείκτη νοημοσύνης, μείωση των σχολικών επιδόσεων, διαταρχές της κινητικότητας, μείωση λειοτυργιών προσαρμογής, πάρηση κεντρικής αιτιολογίας, διαταραχές ακοής, ελλιπές βάρος, μικρό μέγεθος σώματος, μείωση περιμέτρου κεφαλής, ιδιαίτερα σε ακραίως ελιποβαρή έμβρυα) θα πρέπει να υπολογίζουμε.
Κοντά στα παραπάνω προβλήματα της νοσηρότητας, πρέπει να επισημανθούν και και τα υψηλά έξοδα της εντατικής περίθαλψης καθώς και τα παρεπόμενα έξοδα, που κατά τους υπολογισμούς του Künzel στο Giessen, ανέρχονται για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σε 2 δις. Μάρκα ετησίως,(προσωπική πληροφόρηση)
Από δεκαετίες, μιά σειρά επιστημόνων εκφράζει πάντα εκ νέου την άποψη, ότι η η κύρια αιτία των προώρων τοκετων, συνίσταται σε κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα των συγκεκριμένων εγκύων, όπως επίσης σε ψυχικές και σωματικές επιβαρύνσεις.
Βεβαίως υφίστανται εδώ ορισμένες συναρτήσεις, γνωστές από πολύ καιρό.
Μόνον που ήταν υπερβολικά αισιόδοξο να πιστέψουμε, ότι μπορούμε να επηρεάσουμε επιτυχώς την διάρκεια της κυήσεως γυναικών υψηλού κινδύνου για πρόωρο τοκετό, με βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης, ή με πολυέξοδη ψυχολογική στήρηξη.
Για να επηρεάσουμε θετικά τα δυσμενή αποτελέσματα , παρόμοιοες δραστηριότητες θα έπρεπε να επεκταθούν σε όλη την επικράτεια, πράγμα που από πλευράς προσωπικού και οικονομικής επιβάρυνσης, δεν είναι πραγματοποιήσιμο, ιδιαίτερα σε μιά εποχή που γίνονται τόσες έντονες συζητήσεις για αναγκαστικές οικονομικές περικοπές.
Με τις απόψεις, που εμείς εκ νεόυ φέραμε στο προσκήνιο, σχετικά με προφανώς υπάρχουσες αιτιολογικές εξαρτήσεις στην προωρότητα και με την εφαρμογή απλούστατων ιατρικών μέτρων – με συγκριτικά ελάχιστο κόστος- δημιουργούνται προοπτικές που θα βοηθήσουν αυτήν την βεβαρυμένη oμάδα ασθενών
Σύμφωνα με έρευνες του Ινστιτούτου μας, που δημιασεύτηκαν το 1995, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις, ότι γυναίκες με συμπτωματολογία επαπειλουμένου προώρου τοκετού – από τις οποίες 65% αναφέρουν επιβαρυντικές καταστάσεις stress – υφίστανται αρνητικές επιδράσεις στην ανασοβιολογική τους κατάσταση και μάλιστα σε κυτταρικό επίπεδο και πιθανώς μέσω αυτού του μηχανισμού ευνοούνται ανιούσες λοιμώξεις. (1)
Εξ αυτών προκύπτει, ότι ειδικά σε εγκύους με κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα, υπάρχει συχνά μειωμένη ανασοβιολογική αντίσταση και είναι δυνατόν να παρέμβουμε αποτελεσματικώτερα με ιατρικά μέτρα πολύ ενωρίς, όπως τα εφαρμόζουμε στο πρόγραμμά πρόληψης προώρων τοκετών.
Προγραμμα προληψης προώρων τοκετών.
Επεξεργαστήκαμε ένα νεό περιληπτικό σχήμα των σημαντικωτέρων ιατρικών μέτρων ενός προγράμματος πρόληψης προώρων τοκετών, παράλληλα με μια κλιμακωτή διαίρεση των αιτιολογικών παραγόντων τους.
Ενας δυνητικός κίνδυνος προωρότητας – Σταδιο 1 – υφίσταται σε βεβαρυμένο ιστορικό με αποβολές προχωρημένης κύησης, καθώς και πολύ μικρών προώρων εμβρύων. Εδώ η καλλίτερη προληπτική θεραπεία συνίσταται στην συρραφή του τραχήλου και την σύγκλιση του τραχηλικού στομιου, στο τέλος του πρώτου τριμήνου. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου έχουν ήδη δημοσιευτεί. (7)
Ενα σοβαρό, συγκεκριμένο προστάδιο κινδύνου, το στάδιο 2ου βαθμού, συνίσταται στην διαταραχή του κολπικού περιβάλλοντος της εγκύου, χωρίς να υφίσταται ακόμη κλινική υπόνοια για ανιούσα λοίομωξη. Αυτή η κατάσταση αναγνωρίζεται απο άνοδο της τιμής του pH στον κόλπο, ή από την εικόνα διαταρχής της χλωρίδας στο άμεσο παρασκεύσμα κολπικού εκκρίματος.
Εδώ, η υποκατάσταση του γαλακτοβακίλλου είναι αποτελεσματική θεραπεία.
Αυτό το πρώιμο στάδιο είναι λοιπόν ο κύριος τομέας εφορμογής του προληπτικού προγράμματος κατά της προωρότητας, που μας παρέχει τις μέγιστες προοπτικές επιτυχίας.
Και εδώ ανήκει το σημαντικώτερο βήμα στην διαγνωστική ρουτίνας του προγράμματος, που είναι η μέτρηση του pH στον κόλπο.
Για τον σκοπό αυτό υπαρχει στο μεταξύ ένα μικρό φορητό pH-μετρο (Portamess 751, Calimatic).
Επίσης υπάρχουν δυο νέα προïόντα για την μέτρηση του pH, που αναπτύχθηκαν σε συνεργασία μαζί μας.:
Α) Στυλεοί VpH της εταιρείας Mast-Diagnostica και
Β) το CarePlan VpH δοκιμαστικό γάντι της εταιρείας Selfcare, στο οποίο είναι προσαρμοσμένη στον δείκτη και το μέσο δάκτυλο είδική δοκιμαστική ταινία που μετρά κατά την κολπικη εξετάση το pH.
Για την αυτοεξέταση της εγκύου υπάρχει μιά παραλλαγή με την ταινία στην άκρη του δείκτη. Και οι δύο μέθοδοι επιδιώκουν την σωστή μέτρηση του pH στην είσοδο του κόλπου, σε βάθος περιπου 3-4 εκ., όπου έχουμε τις χαμηλώτερες τιμές.
Το μειονέκτημα των δύο μεθόδων είναι, ότι είναι ακριβώτερες από τις απλές ταινίες μετρήσεως του pH.
Κατά την εκτίμηση των αποτελεσμάτων του προγράμματος, διαπιστώσαμε ότι σε 67 των εγκύων, οι τιμές του pH ήταν φυσιολογικές,.
Σε 33% των περιπτώσεων, σε 2 ή και περισσότερες μετρήσεις, οι τιμές ήταν παροδικά αυξημένες και μόνον σε 7% ήταν πάντοτε υψηλές.
Δύο παραιτέρω συμπεράσματα απο την εφαρμογή του προγράμματος μας, δείχνουν την αποτελεσματικότητά του.
Κατεδείχθη λοιπόν, ότι απο εγκύους με υψηλές τιμές pH, σε 63 (83%) το pH ομαλοποιήθηκε με την προσθήκη Lactobacillus acidophilus. Αυτό είναι ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα. Για την επιτυχία αυτή, χρειάστηκε μόνον μια θεραπεία διαρκειας 5 εώς 8 ημερών.
Πόσο αποτελεσματική είναι μιά τέτοια θεραπεία, κατέδειξαν εντυπωσιακά οι Hengst και συνεργάτες σε μιά μελέτη στην Charite´. (3).
Στις επιτόκους με συμπτωματολογία επαπειλουμένhw αποβολής, που είχαν τιμές pH στον κόλπο μεγαλύτερες απο 4,5 και δεν υποβλήθηκαν σε καμιά θεραπεία, το ποσοστό ελιποβαρών νεογνών ήταν 15,6%, έναντι 3,45% εκεί όπου είχε εφαρμοστεί μια θεραπεία με σκευάσματα από Lactobadillus acidophilus.
Από μιά άλλη, εκ των υστέρων διενεργθείσα αξιολόγηση ευρημάτων στο τμήμα Μαιευτικής ιατρικής της Γυναικολογικής Κλινικής Berlin-Neuköln(9), προκύπτει, ότι όσο ενωρίτερα γεννιόντουσαν τα παιδιά, τόσο συχνότερα οι μητέρες τους είχαν υψηλές τιμές στο pH του κόλπου.
Σε τοκετούς κάτω των 32 εβδομάδων είχαν και οι 15 γυναίκες υψηλές τιμές pH και σε τοκετούς από 36+6 βδομάδων(n=33) είχαν ακριβώς το 60% (n=20)
Από τα παραπάνω προκύπτει λοιπόν, ότι ειδικά σε εκσεσημασμένη πρωορότητα, ο παράγων της ανιούσας λοίμωξης παίζει σημαντικό ρόλο και ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις με την διαπίστωση υψηλών τιμών pH, πάρα πολύ συχνά, εντοπίζεται ο επαπειλούμενος πρόωρος τοκετός.
Στο στάδιο 3, ο κίνδυνος είναι πλεον πιο συγκεκριμένος.
Εδώ υπάρχουν ευρήματα, που συνηγορούν για μια τοπική και ανιούσα λοίμωξη, όπως πχ. μια βακτηριακή κολπίτις, η παρουσία χλαμυδίων στον τράχηλο και ουρήθρα και η σημαντική βακτηριουρία.
Πιθανώς η συχνότερη αιτία της προωρότητας είναι η βακτηριακή κολπίτις, όπου οι τιμές του pΗ ειναι αυξημένες.
Η τοπική θεραπεία με αντισηπτικά, ή με την τοπική χρήση κλινδαμυκίνης, ή σε υπόνοια ανιούσας λοίμωξης καθώς και βακτηριουρίας, η συστηματική αντιμετώπιση με αντιβιωτικά, είναι ενδεδειγμένες ενέργειες.
Συμπληρωματικά θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι μετά από μια γενικευμένη αντιβίωση, είναι σωστό να γίνεται θεραπεία προσθήκης γαλακτοβακίλλων στον κόλπο, με σκοπό την αποκατάσταση της φυσιολογικής χλωρίδας, που θα έχει ίσως επηρεαστεί από την θεραπεία
Στο στάδιο 4 υφίσταται ήδη σαφής συμπτωματολογία προώρου τοκετού, όπως πρόωρες ωδίνες, κρίσιμα ευρήματα στον τράχηλο, συνδυασμένα με αυξημένη παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών στον κόλπο, στον τράχηλο και τον κάτω πόλο του θυλακίου. Εδώ βοηθά μονον μιά συστηματική αντιμετωπιση με αντιβιωτικά. Οι πιθανότητες όμως να προλάβουμε την προωρότητα, μειώνονται απο εδώ και πέρα σημαντικά.
Ολα τα ανασοβιολογικά και βιοχημικά διαγνωστικά μέτρα, για τα οποία κατά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές δημοσιεύσεις, αφορούν τα δύο αυτά τελευταία στάδια, δηλαδή μια ήδη σε εξέλιξη ευρισκόμενη διαδικασία.
Για να λάβουμε αντίμετρα όσο είναι δυνατόν ενωρίτερα και όχι μόλις
αρχίσει η συμτώματολογία του επαπειλουμένου τοκετού, επεκτείναμε το 1993 το πρόγραμμα πρόληψης περισσότερο, συμπεριλαμβάνοντας τη συμμετοχή των ίδιων των εγκύων. (8)
Βασικες σκέψεις για την επιτυχία του είναι οι εξείς:
1) Συνιστούμε σε κάθε επίτοκο να μετρά μόνη της με έναν πολύ απλό τρόπο το pH του κόλπου. Το χρώμα της ταινίας-δείκτη συγκρίνεται με μιά χρωματική σκάλα και έτσι προδιορίζεται η τιμή του pH.
Σε αυξημένες τιμές του pH πάνω απο 4,7, η επίτοκος πρέπει να επισκεφθεί το συντομώτερο τον γιατρό της. Αν και αυτός διαπιστώσει την διαταραχή της κολπικής χλωρίδας, συνιστάται να αναζητηθεί η αιτιολογία και ν’ αντιμετωπιστεί.(υποκατάσταση γαλακτοβακίλλου, ίσως θεραπεία με αντιβιωτικά τοπικώς ή γενικώς)
Ανεξάρτητα απο την αυτοεξέταση του pH, όλες οι γυναίκες ενημερώνονται για τους δυνητικούς κινδυνους προωρότητας, καθώς και την συμπτωματολογία για κάτι τέτοιο στην περαιτέρω εξέλιξη της κυήσεως, τονίζοντας την αναγκαιότητα να επισκεφθουν το συντομώτερο τον γιατρό τους.
2) Με την ενεργό συμμετοχή των εγκύων στο πρόγραμμα, επιτυγχάνεται η πολύ έγκαιρη διάγνωση μεταβολών στο pH καθως και άλλων σημείων κινδύνου, με αποτέλεσμα την έγκαιρη αναγνώριση ενός σημαντικού ποσοστού επαπειλουμένων αποβολών και προώρων τοκετών.
Συμμετέχοντας η επίτοκος στο πρόγραμμα, έχει την δυνατότητα με την μέτρηση του pH δυο φορές την εβδομάδα, να μειώσει μέχρι και 8 φορές τους κινδύνους! Αυξάνει έτσι σημαντικά τις πιθανότητες της έγκαιρης διάγνωσης, μιά και οι ιατρικές εξετάσεις γίνονται σε διαστήματα πολλών εβδομάδων, ενώ με τον τρόπο αυτό οι τυχόν διαταραχές ελέγχονται σε διαστήματα 3-4 ημερών. Αυτό αποτελεί κατα την άποψή μας ένα σημαντικό πελονέκτημα στην θεραπευτική μας παρέμβαση και μας δίνει την δυνατότητα να πετύχουμε το καλλίτερα δυνατό αποτέλεσμα..
Ακόμη, η μέτρηση του pH μας επιτρέπει τον έλεγχο της πορείας της θεραπείας. Ο έλεγχος της θεραπείας σε επιλεγμένες περιπτώσεις μπορεί μάλιστα να γινεται καθημερινά, ώστε έγκαιρα να γίνουν τυχόν αναγκαίες αλλαγές στην αγωγή.
Τα πρώτα αποτελέσματα:
Το πρόγραμμα της ‘’ αυτοπρόληπτικής’’ είναι σε εξέλιξη μόλις απο τον Σεπτεμβριο του 1993, δηλαδή εδώ και 4,5 χρόνια. Μεχρι στιγμής έλαβαν μέρος 5300 επίτοκες. Από τα μέχρι τωρα αξιολογηθέντα ερωτηματολόγια, βγήκαν τα πρώτα συμπεράσματα.
Ιδιαίτερο ενδιφέρον παρουσιάζουν οι οι πληροφορίες στο ιστορικό 1003 πολυτόκων.
Αυτό που εμείς μπορέσαμενα διαπιστωσουμε με ικανοποίηση μέχρι σήμερα, είναι το γεγονός, ότι στην ομαδα τις γυναικών που έκαναν χρήση του προγράμματος, το ποσοστό των ελλιποβαρών παιδιών ήταν 6,2% , που σημαίνει ότι βέθηκε 3 φορές μικρότερο, απ’ ότι στις προηγούμενες εγκυμοσύνες(18,7).
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον έιναι και το γεγονός, ότι η συχνότητα των πολύ μικρών εμβρύων(δηλαδή εμβρυα απο 750-1500γρ) με 1,4%, ήταν 5,5 φορές μικρότερη απ’ ότι στις αμέσως προηγούμενες εγκυμοσύνες(7,8%). Το ποσοστό των ιδιαίτερα μικρών εμβρύων εφθανε το 1%, σε σύγκριση με το 4% στις αμέσως προηγούμενες κυήσεις.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ερώτηση, πόσες φορές επανελήφθησαν πρόωροι και εξαιρετικά πρόωροι τοκετοί.
Από τις 38 γυναίκες που προηγουμένως είχαν γεννήσει κάποτε ένα πρόωρο, έως πολύ πρόωρο παιδί(λιγώτερο απο 32 εβδομάδες από την ΤΕΡ) και συμμετείχαν στο πρόγραμμα ‘’αυτοπροληπτικής’’, το ατύχημα αυτό ξανασυνέβη μονον σε 3 περιπτώσεις, δηλαδή σε ποσοστό 8%.
Από τις 22 γυναίκες με εξαιρετικά πρόωρους τοκετούς στην αμέσως προηγουμένη κύηση (διάρκεια κυήσεως κάτω των 28 εδομάδων από ΤΕΡ), δεν είχαμε κανένα περιστατικό επανάληψης.''
Literatur:
1. Brandt-Nieberlschütz, S., Saling, E., Uphoff, A., Raitsch, S., Schmolke, B., Vetter, K., Römisch, K., Kaehler, H. Untersuchung zur Immunitätslage Schwangerer insbesondere beim Vorliegen einer Frühgeburtsymptomatik. Geburtsh. u. Frauenheilk. 55 (1995), 456
2. Hack, M., Taylor, H. G., Klein, N., Eiben, R., Schatschneider, Ch., Mercuri-Minich, N.: School-age outcomes in children with birth weights under 750 g. N. Engl. J. Med. 331 (1994), 753
3. Hengst, P.: Screening of vaginal pH in pregnancy is a useful method for prevention of premature birth. Proceedings: III. World Congress for Infection Diseases in Gynecology and Obstetrics. Acapulco 23. - 30. October 1993.
4. Riegel, K., Ohrt, B., Wolke, D., Österlund K.: Die Entwicklung gefährdet geborener Kinder bis zum fünften Lebensjahr. Enke, Stuttgart 1995
5. Romero, R., Gomez, R., Baumann, P., Mazor, M., Cotton,D.: The Role of the Infection and Cytokines in Preterm Parturition; in: Chwalisz, K. & Garfield, R.E.: Basic Mechanisms Controlling Term and Preterm Birth; Ernst Schering Research Foundation, Workshop 7; Springer 1993
6. Saling, E.: Der frühe totale Muttermundverschluß zur Vermeidung habitueller Aborte und Frühgeburten Z Geburtsh u Perinat 185 (1981), 259-261
7. Saling, E.: Der totale operative Muttermundverschluß zur Vermeidung habitueller Spätaborte und sich wiederholender Frühgeburten. Fortentwicklung der Technik, weitere Erfahrungen und Ergebnisse. In: J. W. Dudenhausen u. E. Saling: Perinatale Medizin. Bd. XIII. 14. Deutscher Kongreß für Perinatale Medizin, Berlin 3.-6.10. 1989. Thieme, Stuttgart - New York (1990)
8. Saling, E., Raitsch, S., Placht, A., Fuhr, N., Schumacher,E.: Frühgeburten-Vermeidungs-Programm und Selbstvorsorge-Aktion für Schwangere Der Frauenarzt 35 (1994), 84-92
9. Schumacher, E.: Infektionsbezogene diagnostische Parameter bei Patientinnen mit Frühgeburtsymptomatik. Dissertation an der Freien Universität Berlin. In Vorbereitung.
10. Wulf, K. H., Börgens, S., Husslein, P., Linder, R., Martius, J., Spätling, L.: Die Frühgeburt von Einlingsschwangerschaften - Prävention und Therapie. Arch. Gynec. (in Druck)
MAST Diagnostica GmbH
Feldstraße 20
D - 23858 Rheinfeld (bei Hamburg
Tel.: +34 4533-200 726
Fax: +34 4533-5039
Selfcare GmbH
Keltenring 8
D - 82041 Oberhaching (bei München)
Tel.: +49 89-61 37 53-0
Fax: +49 89-61 37 53-88
Anschrift der Autoren:
Saling, E., Th. Al-Taie, A. Placht, W. Masur, J. Lüthje
Institut für Perinatale Medizin
Mariendorfer Weg 28
D - 12051 Berlin
Germany