Πηγή Πληροφορίας:
Δρ Παρμενίων Ζησόπουλος Μαιευτήρας- Χειρούργος Γυναικολόγος
H γυναικολογική προληπτική εξέταση περιλαμβάνει:
1) Κλινική γυναικολογική εξέταση
2) Εξέταση του pH του κολπικού εκκρίματος.
(γίνεται κατά την επισκόπηση του κόλπου, μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα, με ειδικό δείκτη, που βάφεται διαφορετικά, αν υπάρχει παρουσία παθολογικών βακτηριδίων ή και σημαντική ατροφία του κολπικού επιθηλίου).
3)Μικροσκοπική εξέταση νωπού παρασκευάσματος κολπικού εκκρίματος, που επιτρέπει άμεσα με μια ματιά την εντόπιση τριχομονάδων, μυκήτων και άλλων παθολογικών μικροοργανισμών στον κόλπο.
4) Κολποσκόπηση.
Πρόκειται για την επισκόπηση του τραχήλου της μήτρας με ένα είδος μικροσκοπίου επιφανείας - το κολποσκόπιο - μετά την λήψη του επιχρίσματος κατά Papanicolaou.
Γίνεται χρώση του τραχήλου με διάλυμα οξικού οξέως 3-5% ή lugol, ή και των δυο. Διαρκεί το πολύ 30'' έως 60’’ της ώρας και αποκαλύπτει τόσα παθολογικά ευρήματα, όσα περίπου και ένα test Papanicolaou. Καμιά φορά μάλιστα υπερέχει και του Pap-test. Επί πλέον βοηθά να γίνει η λήψη ενός επαναληπτικού επιχρίσματος ακριβέστερα.
Δεν πρέπει να λείπει από κανένα σοβαρό προληπτικό έλεγχο και μαζί με το Pap-test, εξασφαλίζει την σωστή διάγνωση
6) Υπέρηχο διακολπικώς: Επιτρέπει την λεπτομερή απεικόνιση:
α) της μήτρας(ινομυώματα),
β) της κοιλότητάς της (πάχος ενδομητρίου, πολύποδες ενδομητρίου, καρκίνος ενδομητρίου)
γ) των ωοθηκών(ακριβές μέγεθος, ωοθυλάκια, κύστεις κάθε είδους, συμπαγείς ή μικτοί όγκοι ωοθηκών, καρκίνος ωοθηκών)
δ) τυχόν ύπαρξης υγρού ή αίματος στην περιτοναϊκή κοιλότητα (στην κοιλιά δηλαδή)
Η εξέταση είναι απαραίτητη ειδικά στον προληπτικό έλεγχο γυναικών που είναι στην εμμηνόπαυση, επειδή αυτές κινδυνεύουν από καρκίνο του ενδομητρίου, που δεν ανιχνεύεται εύκολα με την εξέταση κατά Papanicolaou.
7) Eπίχρισμα κατά Παπανικολάου, το γνωστό Παπ-τεστ.
Επιτρέπει την διάγνωση δυσπλασιών στον τράχηλο της μήτρας. Πρόκειται για πολύ επιφανειακές, ενδεχομένως επικίνδυνες αλλοιώσεις. Οι δυσπλασίες της περιοχής αυτής υποδιαιρούνται σε χαμηλού και υψηλού κινδύνου. Δεν πρόκειται για καρκίνους, αλλά για δυνητικά προστάδια. Αυτό θα πει, ότι ένα μεγάλο ποσοστό τους εξαφανίζεται χωρίς θεραπεία, ένα άλλο παραμένει για πολλά χρόνια στάσιμο και κάποιο μικρότερο ποσοστό εξελίσσεται κάποτε σε καρκίνο.
Ο καρκίνος του τραχήλου ΔΕΝ χρειάζεται να εντοπιστεί με Pap-test. AΥΤΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΓΥΜΝΟ ΜΑΤΙ.
8) Κλινικο-υπερηχογραφική διερεύνηση μαστών:
Εκτός από την λεγόμενη ψηλάφηση των μαστών, γίνεται παράλληλα και διερεύνηση με ΕΙΔΙΚΗ συσκευή υπερήχων. Οι ελάχιστες απαιτήσεις σήμερα, προβλέπουν ηχοβολείς (κεφαλές) συχνότητας 7,5 ΜΗΖ.
.H υπερηχογραφική διερεύνηση των μαστών με σωστές προδιαγραφές και επαρκή εκπαίδευση και πείρα, ανακαλύπτει σχεδόν το ίδιο ποσοστό μικρών καρκίνων (διαμέτρου κάτω του 1 εκατοστού), με εκείνο της μαστογραφίας. Είναι επίσης δυνατόν, κάποιος καρκίνος να φαίνεται στον υπέρηχο και όχι στην μαστογραφία (καθώς και το αντίθετο) . Aυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η μαστογραφία δεν χρειάζεται. H κλινικο-υπερηχογραφική διερεύνηση σε συνδυασμό με την μαστογραφία, παρέχει καλλίτερες διαγνωστικές δυνατότητες.
Ωστόσο η μαστογραφία σε γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας( δηλ. κάτω των 40 ετών) δεν συνιστάται σαν εξέταση ρουτίνας, αλλά σαν διαγνωστικό μέτρο σε επιλεγμένα περιστατικά υψηλού κινδύνου ή σε υπόνοια για σοβαρό εύρημα. Ο λόγος είναι προφανέστατος: Σε γυναίκες που έχουν ακόμη εμμηνορρυσία, όπου έγιναν πολλές μαστογραφίες - πάνω από 5 - ο κίνδυνος για καρκίνο του μαστού δεν αυξάνεται απλώς, αλλά ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ(ανακοινώσεις από HΠA, Kαναδά, Eυρώπη). Τούτο δεν συμβαίνει σε γυναίκες που μπήκαν στην εμμηνόπαυση.
Πρέπει ακόμη να τονιστεί ιδιαίτερα, ότι τα φυσιολογικά ευρήματα μιας προληπτικής εξέτασης, ιδιαίτερα αυτής του μαστού, δεν αποτελούν με κανένα τρόπο εγγύηση, ότι στο μεσοδιάστημα δεν μπορεί να εμφανιστεί τίποτε.! Όλες οι διαγνωστικές μέθοδοι απαιτούν και ένα ελάχιστο μέγεθος της πάθησης, για να την εντοπίσουν.
Το όριο αυτό στην περίπτωση του μαστού (και για την μαστογραφία), δεν είναι μικρότερο μιας διαμέτρου των 4-5 χιλ. Αν λοιπόν κάτι ακόμη μικρότερο, μεγαλώσει στο μεσοδιάστημα από την μια εξέταση στην άλλη, δεν μπορεί παρά ν’ ανακαλυφθεί στην επόμενη ετήσια εξέταση, κατά κανόνα έγκαιρα.