Λαπαροσκόπηση ή εξωσωματική ?

Καλησπερα . 
Ειμαι 28 ετων κ ο συζυγος μου 35 . Το ιστορικο μου εν ταχει ειναι :
-Συνδρομο Πολυκυστικων Ωοθηκων (διαγνωσμενο απο τα 17) με αντισταση στην ινσουλινη . Η περιοδος μου ερχεται ολο κ ολο 4 φορες τον χρονο . Πηρα διαδοχικα αντισυλληπτικα κ gynofen κ επειτα μετφορμινη οταν αποφασισαμε να προσπαθησουμε για παιδακι . Στην σταθεροτητα του κυκλου δεν βοηθησε ουτε η μετφορμινη , ουτε η απωλεια κιλων που μου συστησαν οι γιατροι μου (10 κιλα) . Ωστοσο ξαφνικα απο τον Ιανουαριο του 2011 μεχρι κ τον Μαιο του ιδιου ετους αρχισε να ερχεται καθε μηνα με αποκλιση 3-4 ημερων κ μαλιστα χωρις καμια θεραπεια (ουτε καν μετφορμινη) 
-Τον Απριλιο του 2011 εκανα σαλπιγγογραφια που εδειξε οτι η δεξια σαλπιγγα ηταν αποφραγμενη . Ακτινολογος και γυναικολογοι μου ειπα οτι φταιει η οξεια σκωλικοειδιτιδα που ειχα σε ηλικια 12-13 ετων , η οποία δημιουργησε συμφυσεις . Στην φαση εκεινη αποφασιστηκε να γινει 6μηνη  προσπαθεια με κλομιφαινη , αλλοι 6 μηνες με γοναδοτροφινες κ αν δεν εχουμε αποτελεσμα μεχρι τοτε να αποφασισω  ειτε για λαπαροσκοπηση ειτε για εξωσωματικη . Εδω να προσθεσω οτι ολοι οι γιατροι ηταν αρνητικοι στην λυση της σπερματεγχυσης , καθως το σπερμοδιαγραμμα του συζυγου ηταν αψογο (κ σε κινητικοτητα κ σε αριθμο κ σε ποιοτητα) .
-Τον Ιουνιο με κλομιφαινη κ ωοθ/ξια απο την αριστερη πλευρα εμεινα εγκυος , αλλα παλινδρομησε στην 9η εβδομαδα . Ευτυχως δεν χρειαστηκε αποξεση καθως ειχα τελεια εκβολη μια μερα πριν την επεμβαση . Η γυναικολογος μου συστησε αποχη 3 μηνων κ επειτα νεες προσπαθειες κ παλι με κλομιφαινη . Επειδη ομως φοβηθηκα οτι ο κυκλος μου παλι θα ηταν στα αζητητα συν οτι ειχα φοβερη δυσμηνορροια , 3 ημερες μετα την εκβολη αρχισα (κατοπιν συνεννοησεως με την γιατρο) αντισυλληπτικα . Μια εβδομαδα μετα μου παρουσιαστηκε μια περιεργη τενοντιτιδα  ποδοκνημικης που δεν υποχωρουσε παρολη την φαρμακευτικη αγωγη που μου εδωσε ο ορθοπεδικος . Οταν υποχωρησαν τα συμπτωματα , πηγα σε αιματολογο καθως ηθελα να ψαξω λιγο παραπανω το θεμα της θρομβοφιλιας ,λογω οικογενειακου ιστορικου με ΟΕΜ και ΑΕΕ, αλλα κ λογω της παλινδρομησης . Η αιματολογος θορυβηθηκε πολυ καθως θεωρησε οτι δεν ψαχτηκα επαρκως στην περιπτωση της τενονιτιδας . Υποψιαστηκε τι ισως ηταν καποια θρομβωση που προεκυψε τοσο απο το ορμονικο φορτιο της εγκυμοσυνης οσο κ απο την χρηση των αντισυυληπτικων . 
- Απο εργαστηριακες / ακτινολογικες εξετασεις κ κλινικη εξεταση απο την αιματολογο κ απο ρευματολογο φανηκαν τα εξης : Μαιευτικο αντιφωσφολιπιδικο συνδρομο , συνδρομο Reynauld , οροαρνητικη σπονδυλοαρθριτιδα κ προδιαθεση για σκληροδερμια , η οποια δεν εχει εκδηλωθει κλινικα , αλλα φαινεται  απο τους εργαστηριακους δεικτες οτι καποια στιγμη ισως εμφανιστει (κανεις δεν ξερει ποτε κ αν θα εμφανιστει τελικα) . Οι οδηγιες ηταν
1.Οχι αγχος κ εκθεση σε ηλιακη ακτινοβολια  
2. Ναι σε προσπαθεια για παιδι , αλλα με οσο το δυνατον πιο ηπια φαρμακευτικη αγωγη απο θεμα ορμονων . Αν χρειαστει να καταφυγω σε εξωσωματικη θα πρεπει να γινουν λιγες προπαθειες (το πολυ 3) καθως τα φαρμακα της εξωσωματικης μπορει να προκαλεσουν θρομβωση λογω του παραπαν ιστορικου .
3. Φαρμακευτικη αγωγη ως εξης : πρεδνιζολονη 2Χ1 (διοτι η CRP και ΤΚΕ ηταν ακατεβατα στο 30 + )  , μετφορμινη 1Χ2 (για την ινσουλινοαντισταση) , neurobion 1Χ3 (λογω ελειψης Β12 μαλλον λογω μετφορμινης) , Φυλικο οξυ 1Χ1 , Salospir 80mg 1Χ1 οσο θα προσπαθω για παιδακι κ με την πρωτη θετικη χοριακη αρχιζω κ αντιπηκικες ενεσεις , ασβεστιο + D3 1Χ1 . 
Και φτανουμε στο δια ταυτα : Περασαν 4 μηνες απο την στιγμη που αρχισαμε τις νεες προσπαθειες με τον συζυγο , με κλομιφαινη και παρακολουθηση . Ατυχως οι 3 απο τους 4 μηνες εδωσαν ωοθ/ξια απο την δεξια βουλωμενη πλευρα . Το ερωτημα μου ειναι να συνεχισω να προσπαθω ετσι ή δεν εχει νοημα? Κ αν ηρθε η ωρα να κανω κατι πιο δραστικο να προχωρησω σε λαπαροσκοπηση κ συμφυσιολυση ή κατευθειαν σε εξωσωματικη? Υπαρχει περιπτωση να ξαναγινει οχι μονο βατη , αλλα κ λειτουργικη η δεξια μου σαλπιγγα μετα απο 15 χρονια "τεμπελιασματος" ? Απο την αλλη αν παω απο τωρα σε εξωσωματικη κ "σπαταλησω" τις 3 προσπαθειες μου ? 
Θα με βοηθουσε παρα πολυ να με συμβουλευσετε για το ποια απο τις δυο λυσεις ταιριαζει καλυτερα στην περιπτωση μου . Οι γιατροι ναι μεν με εχουν ενημερωσει πληρως οπως βλεπετε , αλλα η αποφαση με ταλανιζει . Συν του οτι υπαρχει κ οικονομικο ζητημα καθως γνωριζω οτι κ οι δυο λυσεις εχουν μεγαλο χρηματικο κοστος . 
Ευχαριστω εκ των προτερων κ συγνωμη για το μεγαλο post .