default_mobilelogo

Πηγή Πληροφορίας:

parmΔρ Παρμενίων Ζησόπουλος Μαιευτήρας- Χειρούργος Γυναικολόγος

https://www.gyn.gr/dr-zisopoulos

 

Στο έγκριτο Γερμανικό περιοδικό ‘’Spiegel’’ της 11.8.2003, διάβασα ένα κριτικό άρθρο με τον τίτλο ‘’ Η κατάργηση της υγείας’’, που αναφέρεται στους μηχανισμούς και στις σκοπιμότητες δημιουργίας ‘’συνδρόμων’’ και κινδύνων από μελλοντικές νόσους σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού. Θεωρώ, ότι η κριτική που αφορά το κεφάλαιο ‘’οστεοπόρωση’’, όπως την βιώνουμε σαν ‘’διάγνωση’’ κάτω από τις σημερινές δυνατότητες στην καθημερινή πράξη, είναι εξαιρετικά επιτυχημένη.

(Μία μετάφραση τμήματος άρθρου από το περιοδικό Spiegel της 11.8.2003)

Κατά την τελευταία 10ετία, παρατηρείται μία έντονη εκστρατεία από τον τυπο και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για την ενημέρωση τμημάτων του πληθυσμού σχετικά με τους κινδύνους μίας γνωστής πάθησης, της οστεοπόρωσης, που εμφανίζεται να έχει έως τώρα διαφύγει της δέουσας προσοχής. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε από το μαρεκτινγκ της φαρμακοβιομηχανίας σαν ‘’ατμομηχανή’’, στην προσπάθεια να πειστούν μεγάλα τμήματα του γυναικείου πληθυσμού για την έγκαιρη και μακροχρόνια - κατά δύναμιν ισόβια - χορήγηση ορμονικών σκευασμάτων.

Κάθε γυναικολόγος με 20χρονη πείρα στην γυναικολογία, θα επιβεβαιώσει, ότι από τις αρχές της 10ετίας του 1990, άρχισε από πλευράς μισοενημερωμένων και ασυμπτωματικών προεμμηνοπαυσιακών γυναικών, να ασκείται στα ιατρεία μας με ερωτήσεις μία αυξανόμενη πίεση για έλεγχο τυχόν στοιχείων οστεοπόρωσης με ακριβές εργαστηριακές μεθόδους.

Παρ΄ όλο που σήμερα - το αργότερο από τον Ιούλιο 2003 - το θέμα της διάρκειας της ορμονοθεραπείας με συνδυασμούς οιστρογόνου και προγεστερινοειδών σε γυναίκες με ενοχλήματα στην περιεμμηνόπαυση έχει διαμορφωθεί διαφορετικά, ο φόβος της οστεοπόρωσης επεκτείνεται. Πάρα πολλές περιεμμηνοπαυσιακές γυναίκες εμφανίζονται στα γυναικολογικά ιατρεία με αποτελέσματα μέτρησης οστικής μάζας, που ήδη διενήργησαν με δική τους πρωτοβουλία.

Στις περισσότερες, με την έδειξη μικροαπωλειών της τάξεως των 3-5% ( μιλούν για οστοπενία ) έχει ξεκινήσει ήδη από συναδέλφους της ίδιας ή άλλης ειδικότητας, κάποια από τις γνωστές θεραπείες, με την σύσταση της μακροχρόνιας συνέχισης της και του ετησίου ελέγχου της απώλειας οστικής πυκνότητας! Οι ‘’ασθενείς ‘’ αυτές, είναι από εδώ και πέρα πάρα πολύ δύσκολο να πειστούν, ότι δεν ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για οστεοπόρωση.

Η κριτική ωστόσο, παρά τον καταιγισμό θετικών άρθρων στον ιατρικό και λαϊκό τύπο , για την χρησιμότητα της ίδιας της μέτρησης της οστικής μάζας, καθώς και για την αναγκαιότητα ή όχι των προτεινομένων θεραπειών, δεν έχει σταματήσει τελείως.

Στο έγκριτο Γερμανικό περιοδικό ‘’Spiegel’’ της 11.8.2003, διάβασα ένα κριτικό άρθρο με τον τίτλο ‘’ Η κατάργηση της υγείας’’, που αναφέρεται στους μηχανισμούς και στις σκοπιμότητες δημιουργίας ‘’συνδρόμων’’ και κινδύνων από μελλοντικές νόσους σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού.

Θεωρώ, ότι η κριτική που αφορά το κεφάλαιο ‘’οστεοπόρωση’’, όπως την βιώνουμε σαν ‘’διάγνωση’’ κάτω από τις σημερινές δυνατότητες στην καθημερινή πράξη, είναι εξαιρετικά επιτυχημένη.

Για τον λόγο αυτό έκανα τον κόπο να την μεταφράσω.

- Μετάφραση από το περιορικό Spiegel της 11.8.2003.

Παλλαιότερα – όχι πολλά χρόνια πριν - μιλούσαμε για οστεοπόρωση , όταν η η μείωση της οστικής μάζας οδηγούσε χωρίς σημαντική εξωτερική επιβάρυνση, σε κάταγμα. .

Σύμφωνα με στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Δημοκρατίας της Ομοσπονδιακής Γερμανίας , κατά το έτος 1995, η διάγνωση ‘’κάταγμα τροχαντήρος ‘’ τέθηκε συνολικά 74803 φορές σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 74 ετών. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί στην συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα στο 1,2% .

Το ποσοστό αυτό, που είναι πιθανώς περίπου το ίδιο σε άλλα προηγμένα κράτη, δεν επαρκεί για να χαρακτηριστεί σαν μάστιγα, οπότε η οστεοπόρωση έπρεπε να επαναπροσδιοριστεί . Η Rorer Foundation καθώς και οι εταιρείες Sandoz Pharmaceuticals και SmithKline Βeecham χρηματοδότησαν το 1993 μία συνάντηση μιας επιτροπής της Παγκοσμιας Οργάνωσης Υγείας , στην οποία έγινε ακριβώς αυτό το βήμα. Από τότε δημιουργήθηκαν για την φαρμακοβιομηχανία οι προϋποθέσεις, ώστε περίπου τα μισά άτομα ηλικίας από 40 ετών μέχρι και το προχωρημένο γήρας, να είναι δυνητικοί αποδέκτες φαρμακευτικής αγωγής.

Σύμφωνα με την σημερινή αντίληψη , η σταδιακή μείωση της οστικής μάζας με προϊούσα ηλικία , πρέπει να θεωρηθεί οστεοπόρωση.

Για την διάγνωση της εκ νέου ορισθείσης νόσου, απαιτείται μια πολύπλοκη μέθοδος μέτρησης της οστικής μάζας, κατά την οποία αξιολογείται το γεγονός, ότι ένα οστούν είναι πυκνώτερο, όσο λιγώτερη είναι η διαπερατότητα του σε ακτίνες Roentgen.

Τα αποτελέσματα αξιολογούνται από υπολογιστή και συγκρίνονται με την οστική μάζα υγειών ατόμων ηλικίας 30 ετών.

Η μέθοδος διαπιστώνει σχεδόν σε κάθε ηλικιωμένο άτομο μία μείωση της οστικής πυκνότητας ,επειδή η μέιωση ατυή είναι συνέπεια της ηλικίας, όπως περίπου οι ρυτίδες.

Για να προσδιοριστεί όμως εκ νέου μία παθολογική κατάσταση, η ΠΟΥ έπρεπε να προσδιορίσει αυθαίρετα (Σημ. μεταφραστοϋ: όπως μπορούμε να υποθέσουμε παρακάτω) οριακές τιμές.

Σύμφωνα με αυτές, οστεοπόρωση υπάρχει, όταν διαπιστωθεί απώλεια οστικής μάζας της τάξεως του 20-35% , κάτω της φυσιολογικής τιμής , ή 2,5 Standard αποκλείσεις κατω του φυσιολογικού.

Ετσι, με τον ορισμό της ΠΟΥ, το 1993 ξαφνικά ολόκληρα πληθυσμιακά στρώματα έχουν παθολογικά ευρήματα οστικής μάζας.

Σύμφωνα με μία Σουηδική μελέτη, 31% των γυναικών ηλικίας 70-79 ετών στην Σουηδία, πάσχουν από οστεοπόρωση. Για τις γυναίκες άνω των 80 το ποσοστό ανέρχεται στα 36%, έστω και άν σε όλη την διάρκεια της μακράς τους ζωής, δέν είχαν ποτέ ένα κάταγμα.

Ο ορισμός της ΠΟΥ δημιουργεί σε φαρμακευτικές εταιρείες τζίρους δισεκατομυρίων .

Σε μία μελέτη απο τις ΗΠΑ προκύπτει, ότι κάθε δεύτερη γυναίκα στην οποία η μέτρηση κατέδειξε μείωση της οστικής μάζας, μέσα σε ενα εξάμηνο αρχίζει αγωγή με αντίστοιχα φαρμακευτικά σκευάσματα.

Η ΠΟΥ δεν κατέθεσε μία επιστημονικά κατωχυρωμένη αιτιολογία για την απόφαση της. Οταν οι ομοσπονδιακές επιτροπές των ιατρών και των ταμείων της Γερμανίας προ 3 ετών ρώτησαν την ΠΟΥ, σε ποιές μελέτες στήριξε την απόφαση της, ο υπεύθυνος συνεργάτης της δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να κατονομάσει αντίστοιχες πηγές.

Και αυτό δεν εκπλήσει καθόλου.

Η χρησιμότητα της μέτρησης σε ασυμπτωματικούς ασθενείς, δεν είναι τεκμηριωμένη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν - ανεξάρτητα η μία από τον άλλη - Γερμανικές, Αμερικανικές (ΗΠΑ) και Σουηδικές μελέτες.

Οι ειδικοί του γραφέιου εκτίμησης των αποτελεσμάτων (ιατρικών ) τεχνολογιών του University of Bristish Columbia στο Vancouver, κατέθεσαν μια έκθεση 174 σελίδων σχετικά με το ερώτημα, αν η διαγνωστική μέθοδος αποφέρει κάποιο όφελος για τους ασθενείς. Το συμπερασμα της είναι σαφές: Η επιστημονική εκτίμηση συνηγορεί στην άποψη , ότι η μέτρηση της οστικής μάζας σε υγιείς γυναίκες στην περιεμμηνόπαυση ΔΕΝ είναι κατάλληλη για την πρόβλεψη μελλοντικών καταγμάτων.

Στην Γερμανία η μέτρηση της οστικής μάζας έχει διαγραφεί από τον κατάλογο παροχών των ασφαλιστικών ταμείων.

Προ έτους η Βρετανική οργάνωση Nuffield Council on Bioethics προειδοποίησε:

‘’Ενα από τα προβλήματα έγκειται στην επέκταση διαγνωστικών μετρων ή στην τάση, καποιες διαταραχές να επαναπροσδιορίζονται τόσο ευρέως, ώστε μέσα στο διαγνωστικό δίχτυ να συμπεριληφθούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα’’

Ωστόσο, δεν είναι μόνον οι κανόνες της αγοράς, που προωθούν την διεύρυνση της ιατρικής. Επέρχεται και για τον λογο, ότι στις τελευταίες δεκαετίες δεν είχαμε καμία συνταρακτική ιατρική πρόοδο. Οταν ομως αποτυγχάνου θεραπείες σε μάστιγες (όπως ο καρκίνος ή το AIDS), όταν με τον καιρό επικερδείς πατέντες της φαρμακοβιομηχανίας λήγουν, όταν συνεχείς ερευνητικές προσπάθειες δεν καταφέρνουν κάτι σημαντικό (καθε μέρα περίπου 5500 ιατρικά άρθρα), τότε φαρμακευτικές εταιρείες και γιατροί στρέφονται προς τους υγιείς ‘’

Λέξεις κλειδιά: Οστεοπενία, οστεοπόρωση, κατάγματα, μέτρηση οστικής μάζας, μέτρηση οστικής πυκνότητας.